پيامي به مناسبت باز گشائي مدارس

مدارس در کشور کثیرالمله ای که در دهه های اخیر ایران نام نهاده شده است در یک مهر از نو گشوده شده و میلیونها کودک راهی مدرسه خواهند شد. مدارسی که محل انشای زیرساختهای هویتی، فرهنگی، اجتماعی و علمی تک تک اعضای ملت و در یک کلام زیربنای آینده ملت میباشد. بدین لحاظ ناگفته پیداست که انسیت، موفقیت و میزان بهره گیری تک تک کودکان که آیندگان ملت هستند از اهمیت زاید الوصفی برخوردار می باشد. ولی متاسفانه و با بغضی عمیق شاهد هستیم که در ایران میلیونها کودک که کمترین ادراک را از جهان اطراف خود دارا هستند در اثر سلب امکان یادگیری مناسب و شرایط تعلیم موافق بر ساختار ذهنی شان در اولین قدم محکوم به شکست میشوند. میلیونها تن از این کودکان که تنها جرمشان فارس نبودن و تکلم به زبان غیر فارسی است، در اولین تجربه خود از مدرسه خود را محیطی کاملا بیگانه با زبانی که هیچ چیزی از آن نمی فهمند می یابند و در فضایی که امکان برقراری کوچکترین ارتباطی با آن ندارند مثلا تحت تعلیم و تربیت قرار می گیرند. فضایی که بیشتر به بساط شکنجه روانی کودک می مانند تا محیط آموزشی. طبیعی است اولین و گریزناپذیرترین عواقب این ناعدالتی، ناهنجاریهای هویتی و اجتماعی در کودک، دوگانگی شخصیت، ترس و گریز از مدرسه و کتاب، افت تحصیلی و ترک تحصیل در مقیاس وسیع می باشد که مطالعات علمی و حتی آمارهای رسمی گویاترین دلیل و اثبات این مدعاست. صد البته نتیجه این روند نیز در مقیاس وسیع، از خود بیگانگی و استحاله هویتی و ملی، بی شعوری ملی (در نقطه مقابل شعور ملی)، بحرانها و ناهنجاریهای هویتی در سطح ملی است که هر یک به نوبه خود آینده فرهنگی، اقتصادی و سیاسی ملت را تحت تاثیرات مخرب و جبران ناپذیر قرار می دهد.
متاسفانه ملت ترک آذربایجان جنوبی یکی از اصلی ترین قربانیان این بیداد است که نامی جز جنایت علیه بشریت نمی توان بر آن نهاد، زیرا این سیاستهای ضد انسانی حیات تمامی ملل و خلقهای تحت ستم ایران و از آن جمله ملت ترک آذربایجان جنوبی را مستقیما هدف قرار داده است.
این در حالی است دهها تن از رشیدترین فرزندان خلف آذربایجان فقط و فقط به دلیل درخواست ابتدایی ترین حقوق ملتمان از جمله حق تحصیل به زبان ترکی، در زندانهای رژیم حاکم بر ایران به بند کشیده شده اند. رژیمی که ملغمه ای از ارتجاع دینی و نژادپرستی آریایی است و نابودی هر آنچه غیر فارسی-ایرانی است علی الخصوص هستی ملت ترک آذربایجان را به یکی از مهمترین اهداف خود تبدیل کرده است. متاسفانه روزی نیست که ضجه های دلخراش فرزندان دربند ملتمان جان دلمان را به آتش نکشد و شبی نیست که در فراق این مبارزین راستین و دلدادگان راه آزادی وطن و ملتمان به آسودگی بیارامیم. ولی می دانیم که جانهای فدا شده در راه میهن، ضجه های پارهای تن این ملت و اشک مادران دلسوخته مان به همت والای ملت آذربایجان بزودی رخت دژخیمان از وطنمان برخواهد بست و این ملتمان خواهد بود که فردای خود را رقم خواهد زد. بی تردید پیروزی از آن ماست.
به امید آزادی هر چه زودتر تمامی زندانیان سیاسی و عقیدتی
زنده باد مبارزات ملت ترک آذربایجان جنوبی برای احقاق حق تعیین سرنوشت خود
زنده باد حرکت ملی آذربایجان